Adobe Photoshop CS3
اشاره :
در آموزش فتوشاپ این مقاله به سراغ یکی از تکنیکهای عکاسی رفتهایم. یعنی تغییر رنگ چشم!
این تکنیک بسیار جالب این روزها در آلبومها یا عکسهای خانوادگی و عروسی کاربرد بسیار زیادی دارد. استفاده از لنز در بسیاری از موارد موجب سرخ شدن چشم میشود و در عکسهای پرترهِ بسیار نزدیک، کاملاً مصنوعی به نظر میرسد. بنابراین بسیاری از عکاسان به سوژههای خود پیشنهاد میکنند بهجای استفاده از لنزهای رنگی، تنها رنگ مورد علاقه خود را سفارش دهند و عکسهای مورد نظرشان را انتخاب کنند. برای بسیاری از افراد این کار بسیار پیچیده به نظر میرسد، اما عکاسان برای چنین ترفندی چه میکنند؟
در همین ابتدای کار بهتر است بدانید که استفاده از این تکنیک تنها روی عکسهای پرتره نزدیک که بخش بزرگی از تصویر توسط صورت پوشانده میشود، مناسب است. اصولاً عکسهای قدیمی کیفیت پایینتری نسبت به عکسهای جدید دارند و رنگی شدن عنبیه روی آنها، چندان به چشم نمیآید. عکس مورد نظرتان را باز کنید و با فشردن دکمههای Ctrl+J یا کشیدن و رها کردن لایه Background روی آیکون Create New Lay در پالت لایهها، یک لایه از روی لایه اصلی عکس بسازید. با این کار فتوشاپ یک لایه جدید شبیه لایه اولیه ایجاد میکند و بدین ترتیب هر ویرایشی که انجام دهید، روی لایه جدید اعمال میشود.
تغییر رنگ چشمهای روشن چندان مشکل نیست؛ زیرا اصولاً چشمهای رنگی، پایه روشن دارند و به سادگی میتوانید مراحل اولیه این آموزش، یعنی بخش روشن کردن چشم را نادیده بگیرید، اما در اینجا فرض میکنیم که در حال کار روی چشمهای مردم کشورهای شرقی که عمدتاً قهوهای تیره هستند، کار میکنید. ابزار انتخاب بیضی شکل را برگزینید. این ابزار در حقیقت اولین ابزار در نوار ابزارهای فتوشاپ است و میتواند محدودهای را بهصورت دایرهای انتخاب کنید.
بهمحض برگزیدن ابزار انتخاب بیضی، نوار تنظیمات آن هم در بالای پنجره فتوشاپ پدیدار میشود. (این مسئله در مورد تمام ابزارها صادق است. یعنی با انتخاب هر ابزار، نوار تنظیمات مربوط به آن را در بالای پنجره فتوشاپ میبینید.) گزینه Feather در نوار تنظیمات ابزارهای انتخاب نشاندهنده محدوده محوشدگی بخش انتخاب شده است. هرچه این مقدار کمتر باشد، محدوده انتخاب، لبههای تیزتری خواهد داشت. بنابراین بسته به عکسی که روی آن کار میکنید، باید این مقدار را به گونهای تغییر دهید که محدوده انتخاب لبههای تیز نداشته باشد. در اینجا مقدار Feather برابر پانزده پیکسل انتخاب شده است.
حالا باید عنبیه چشم را انتخاب کنید. حتماً میدانید که روش انتخاب چگونه است. کلیک میکنید، نگه میدارید، میکشید و رها میکنید، اما در اینجا دو نکته کمکی را نیز به شما میگویم: اول اینکه، ابزار انتخاب بیضی همانطور که از اسم آن برمیآید، برای انتخاب به شکل بیضی به کار میرود. ما برای انتخاب عنبیه چشم به انتخاب دایرهای شکل احتیاج داریم. برای اینکه محدوده انتخاب دقیقاً دایرهای شکل باشد، در هنگام انتخاب دکمهShift را نگه دارید. دوم اینکه، ممکن است از محل نادرستی شروع به انتخاب کنید. مثلاً کمی بالاتر یا پایینتر از جایی که لازم است، کلیک کنید و بکشید. برای اینکه بتوانید در همان زمان انتخاب کردن محدوده انتخاب را حرکت دهید، میتوانید دکمه Space را نگه دارید و محدوده انتخاب را جابهجا کنید.
بعد از انتخاب کردن نیز اگر نوک نشانگر ماوس را در داخل محدوده انتخاب ببرید، میبینید که به یک نشانگر با یک علامت چهارگوش در کنارش تبدیل میشود. یعنی در این حالت میتوانید در داخل محدوده کلیک کنید، بکشید و محدوده را جابهجا نمایید. سوم این که، هیچ دلیلی ندارد عنبیه هر کدام از چشمها را جداگانه انتخاب نمایید و روی آن کار کنید. می توانید پس از انتخاب یکی از آنها، دکمه Shift را نگه دارید و انتخاب محدوده دوم را آغاز کنید. هر دو نکته پیش درباره این محدوده انتخاب جدید نیز صادق است. فقط طوری انتخاب کنید که فضای کافی در دور عنبیه چشم باقی بماند. پس از انتخاب هر دو عنبیه، دکمه Ctrl+C را فشار دهید تا محدوده در حافظه کپی شود.
دکمههای Ctrl+V را فشار دهید. محدوده انتخاب که با خطوط متحرک نقطهچین نشان داده میشود، ناپدید میشود. در حقیقت شما محدوده انتخابی را که در داخل حافظه کپی کرده بودید، در همان محدودهای که انتخاب کرده بودید، یعنی در جای قبلی خود، روی یک لایه جدید Paste کردید (مجدداً روی آن کپی کردید). اگر به پالت لایهها نگاه کنید، میبینید دو دایره کوچک در لایه فعال وجود دارد. اگر میخواهید واقعاً بفهمید که این دو لایه چگونهاند، دو لایه زیرین آن لایه را خاموش کنید (روی آیکون چشم کنار آنها کلیک کنید). قصد ما از اینکار این است که تمام عملیات رنگی کردن را روی این لایه، که تنها شامل عنبیه چشم است، انجام دهید. با این کار می توانید در پایان بنا به نظر مشتری خود (همان سوژه) رنگ چشم را به هر رنگی که می خواهید، در آورید.
در این مرحله میخواهیم رنگ چشم را روشن کنیم. اگر به پالت لایهها نگاهی بیندازید، میبینید که در پایین پالت، یک سری آیکون قرار دارند. آیکون چهارم (از چپ یا راست فرقی نمیکند. چون هفت آیکون بیشتر ندارد!) یک دایره سیاه و سفید است. این دایره امکان استفاده از لایههای تنظیمکننده را به شما میدهد روی آن کلید کنید. در منویی که باز میشود، گزینه Channel Mixer را انتخاب کنید.
یک پنجره باز میشود که در پایین سمت چپ آن گزینهای به نام Monochrome یا تکرنگ قرار دارد. آن را انتخاب کنید. حالا تصویر سیاه و سفید میشود. کنترلکنندهها Red ،Green و Blue در این حالت میتوانند مقادیر رنگهای قرمز، سبز و آبی تصویر را افزایش یا کاهش دهند. این موضوع کمی پیچیده است؛ زیرا مربوط به کانالهای رنگی و افزایش و کاهش کنتراست کانالهای رنگی هر یک از آنها در ترکیب رنگی اصلی میشود. کافیاست بدانید که با افزایش مقدار کنترلکننده قرمز و سبز، میتوانید موجب روشن شدن رنگ عنبیه شوید. بدون اینکه تأثیر چندانی روی رنگ مردمک چشم (که بیشتر از کانال آبی تشکیل شده است،) بگذارید.میتوانید اعداد را با توجع به تصویر زیر تغییر دهید.
مقدار تغییر کاملاً به تیرگی رنگ چشمی بستگی دارد که روی آن کار میکنید. آرام آرام میبینید که عنبیه چشم به رنگ طوسی درمیآید، اما مشکل اینجاست که لایههای تنظیمکننده هنگامی که ایجاد میشوند، روی تمام لایههای زیر خود تأثیر میگذارند. یعنی این تغییر رنگ نه فقط روی لایه چشمها، بلکه روی تمام لایههای زیرین نیز مؤثر است. برای اینکه فقط لایه چشمها (که در زیر لایه تنظیمکننده قرار دارد) تغییر رنگ دهد، دکمههای Ctrl+Alt+G را فشار دهید. با این کار لایه تنظیمکننده به یک لایه برشدهنده (Clipping Layer) تبدیل میشود و یک علامت پیکان شکسته در کنار آن ظاهر میشود. حالا فقط لایه زیر آن طوسی شده است.لایههای زیرین را مجددا فعال کنید(علامت چشم مجددا ظاهر می شود).
سفیدی دور عنبیه به خاطر تغییرات شدید رنگ است. ابزار پاککن را بردارید. در نوار تنظیمات ابزار پاککن، روی مثلث کوچکی که در سمت راست شماره نشاندهنده بزرگی نوک قلم قرار دارد، کلیک کنید. از منوی باز شده، کنترلکنندهHardness را به سمت چپ بکشید و روی صفر قرار دهید تا نوک قلم بسیار نرم و هموار شود. حالا لایه چشمها را انتخاب کنید. و دور عنبیه چشم را آرام آرام و با دقت زیاد پاک کنید. بطوریکه فقط عنبیه پاک نشده باشد .
اگر احساس میکنید رنگ چشم به اندازه کافی روشن شده است، میتوانید لایه تنظیمکننده ChannelMixer و لایه چشمها را یکی کنید. کافیاست لایه تنظیمکننده را انتخاب کنید و دکمههای Ctrl+E را فشار دهید تا با لایه زیرین خود یکی شود. اگر هنوز رنگ لایه را کمرنگ یا پررنگ میبینید، روی لایه تنظیمکننده دوباره کلیک کنید تا پالت مربوط به آن دوباره باز شود و مجدداً کنترلکنندههای رنگی های سبز و قرمز را جابهجا کنید تا به رنگ مطلوب برسید. حالا عنبیه لایه چشمها کاملاً روشن شده است و خود به عنوان یک لایه منفرد دیده میشود.
حالا وقت رنگدهی است. رنگدهی به لایههای تکرنگ در فتوشاپ روشهای مختلفی دارد. شخصاً برای این کار روش استفاده از لایه تنظیمکننده Hue/Saturation را ترجیح میدهم.برای اینکار از منویImage گزینه Adjastment و بعد Hue/Saturation را انتخاب نمایید و یا از همان منوی لایههای تنظیمکننده که در مراحل قبل گفتیم، گزینه Hue/Saturation را انتخاب کنید. پنجرهای باز میشود که دارای سه میلهبار کنترلکننده است و در پایین راست آن گزینهای به نام Colorize دارد.
این گزینه غیرفعال است و برای رنگدهی استفاده میشود. هنگامی که آن را فعال میکنید، بلافاصله تمام تصویر تکرنگ میشود. همانطور که گفتیم لایههای تنظیمکننده روی همه لایههای زیرین خود تأثیر میگذارند. با تغییر گزینه Hue میتوانید رنگهای مختلفی را امتحان کنید و گزینه Saturation نیز مخصوص تنظیم اشباع یا چگالی رنگ است. مثلاً انتخاب مقدار بیست برای Hue رنگ چشم را عسلی و مقدار نود، رنگ چشم سبز را میکند.
پس از انتخاب رنگ، میتوانید به روش قبلی (Ctrl+Alt+G) این لایه تنظیمکننده را نیز به یک لایه برشدهنده تبدیل کنید تا فقط روی لایه چشمها تأثیر بگذارد. اما حُسن استفاده از این روش چیست؟ فرض کنید در این مرحله کار را تمام میکنید و فایل را با فرمت PSD ذخیره میکنید. لایه تنظیمکننده مذکور به همراه لایههای دیگر ذخیره میشود. حالا فرض کنید سوژه مذکور رنگی را که شما انتخاب کردهاید، نپسندد. کافیاست عکس را در فتوشاپ باز کنید. روی لایه تنظیمکننده دوبار کلیک کنید تا پنجره آن باز شود. بعد کنترلکننده Hue را بکشید و مقدار آن را تغییر دهید. رنگ چشم به صورت زنده تغییر میکند و شخص مذکور میتواند هر رنگی را که دوست داشت، انتخاب کند.
منبع: عصر شبکه
CPU
برای CPU ها دو انتخاب اساسی بین سرعت و قیمت وجود دارد. مارک اینتل دارای کارایی خوبی است. اما در برابر آن AMD انتخاب خوبی است برای کسانی که بودجه کمتری دارند. اما همیشه جنسی را که از حد معمول بازار گرانتر است نخرید زیرا نسبت کارایی به قیمت مقدار زیادی افت می کند به عبارت دیگر به همان اندازه که که پول بیشتری می دهید قدرت CPU خریداری شده بیشتر نیست. اما اینکه چگونه بفهمیم که خرید چه CPUای با چه سرعتی به صرفه است کافیست از چند فروشنده لیست قیمت بخواهیدمتوجه خواهید شد که از یک سرعت خاص به بالا ناگهان قیمت به شدت بالا می رود ( که البته این موقت است ) پس پول خود را بیهوده تلف نکنید. فاکتور دیگری که برای CPU ها مهم است حافظه پنهان یا cache memory آن است که هر چه این مقدار بیشتر باشد CPU زمان کمتری را صرف نقل انتقال بیهوده اطلاعات می کند و علت آن این است که این حافظه مستقیماً روی CPU قرار دارد البته توجه داشته باشید cache بالا برای مصارف حرفه ای مانند ساخت انیمشن بدرد می خورد پس در این مورد هم به قیمت توجه داشته باشید زیرا ممکن است در مصارف روزمره اختلاف آن خیلی محسوس نباشد.
حافظه
میزان RAM برای کامپیوتر شما مهم است. برای کارکرد بهینه کامپیوتر باید به مقدار کافی RAM داشته باشید RAM علاوه بر مقدار حافظه یک فاکتور مهم دیگر هم دارد و آن سرعت باس آن است که نشان می دهد اطلاعات با چه سرعتی می توانند به RAM منتقل شود نکته مهم دیگر این است که در هنگام خرید مادربرد به تعداد اسلاتهای RAM (یا همان DIMM ) آن توجه داشته باشید تا به تعداد کافی موجود باشد تا در آینده امکان ارتقا حافظه سیستم وجود داشته باشد. این مخصوصاً زمانی بدرد می خورد که به علت گرانی موقت RAM ( بازار ناپایدار کامپیوتر ) یا کمبود بودجه به طور موقت RAM کمتری خریداری می کنید و می خواهید در آینده به مقدار کافی به RAM سیستم خود اضافه کنید. بیشتر در زمینه .
HARD DRIVE یا دیسک سخت
دو فاکتور برای انتخاب وجود دارد میزان حافظه یا حجم که با واحد GB (گیگا بایت ) مقدار آن تعیین می شود و سرعت که هر چه بیشتر باشد زمان کمتری برای خواندن و نوشتن روی HARD DRIVE لازم است. اکثر HARD DRIVE های امروزی بیشتر از مقدار بیشتر نیاز شما فضا در اختیارتان قرار می دهند. البته این بستگی به شما دارد که چه نوع اطلاعاتی را بخواهید روی HARD DRIVE خود ذخیره کنید مثلاً اگر تعداد زیادی فیلم روی HARD DRIVE خود آرشیو کنید به فضای نسبتاً زیادی احتیاج دارید ولی برای اکثر مصارف خانگی فضای HARD DRIVE های موجود بازار که دارای قیمت مناسبی هم هستند بیش از نیاز فضا در اختیارتان قرار می دهد. یکی از عواملی که در کارایی HARD DRIVE شما تاثیر دارد این است که به مقدار کافی حافظه cache داشته باشد.
OPTICAL DRIVES
بیشتر کامپیوتر های فروخته شده امروزی دارای رایتر یا DVD هستند. اگر قصد دیدن فیلم با کامپیوتر را ندارید، بهتر است از DVD در برابر رایتر CD صرفنظر کنید. برای سی دی رایتر 3 سرعت ذکر می شود سرعت رایت (سرعت نوشتن اطلاعات ) ، سرعت ری رایت ( که برای سی دی های با قابلیت چندین بار رایت استفاده می شود ) و سرعت خواندن اطلاعات. از درایوی استفاده کنید که حداقل 40X سرعت رایت، 12X سرعت زی رایت و 40X سرعت خواندن اطلاعات و حداقل 2 مگابایت بافر داشته باشد.
کارت گرافیک
کارتهای گرافیک تقریباً هر 6 ماه تغییر می کنند و نوع پیشرفته تر و جدیدتر آن وارد بازار می شود که قابلیتهای بیشتری برای بازی های کامپیوتری با گرافیک سطح بالا و قابلیتهای سه بعدی امروزی ساخته می شوند
اگر شما هم از زمان زیاد بالا آمدن ویندوز خسته شده اید، به شما توصیه می کنیم این چند سطر را بخوانید. در این مقاله راهی به شما معرفی می شود که بوسیله آن می توانید از شر این انتظار طولانی خلاص شوید به طوریکه تنها با فشردن کلید روشن بعد از چند ثانیه کامپیوترتان از خواب زمستانی به زندگی باز می گردد.
برای این منظور باید کامپیوتر را در حالت hibernation یا خواب زمستانی! قرار دهید. در این وضعیت بعد از روشن شدن کامپیوتر همه پنجره ها و برنامه هایی که در حال اجرا بودند به وضعیت قبل باز می گردند. البته سریعتر از آنچه که فکر می کنید.
تنظیمات لازم برای بیدار کردن کامپیوتر از خواب زمستانی
ــ به control panel بروید و روی power option دابل کلیک کنید.
ــ بعد از اینکه پنجره power option properties باز شد وارد قسمت hibernation شوید و برای Enable hibernation یک علامت تیک بگذارید (اگر ندارد) سپس روی OK کلیک کنید.
ــ زمانیکه می خواهید کامپیوتر را ترک کنید روی start کلیک کنید. سپس روی Turn off computer کلیک کنید. در این لحظه پنجره Turn off computer در برابر شما ظاهر می شود.
ــ اکنون کلید shift را فشرده و نگه دارید. و یک گزینه جدید hibernation ظاهر می شود روی hibernation کلیک کنید.
ــ کامپیوتر شما وضعیت موجود را در حافظه ذخیره می کند و خاموش می شود. زمانیکه کامپیوتر خود را روشن می کنید برنامه ها و فایلهایی که باز کرده بودید به همان صورت قبل از خاموش کردن ظاهر می شود.
برای روش بهتر از قرار دادن کامپیوتر روی حالت stand by است در بعضی از کامپیوتر ها و لپ تاپ ها استفاده از stand by سبب هنگ کردن کامپیوتر می شود به علاوه اینکه باید صدای فن کامپیوتر را هم تحمل کرد البته روشن بودن فن کامپیوتر برای مدت طولانی باعث کشیدن گرد غبار به داخل کامپیوتر می شود. اگر تا به حال از این روش استفاده نمی کرده اید حتما این روش را امتحان کنید حتماً در مزایای این روش با ما موافق خواهید بود.
وضعیت: شما با مشکلی در ویندوز XP مواجه می شوید، می خواهید در حالت Safe mode آن را اجرا کنید.
راه حل: راههای مختلفی برای انجام این کار موجود است. روشی که پیشنهاد می شود، بدین ترتیب است:
روش پیشنهادی
ویندوز XP شامل یوتیلتی پیکربندی سیستم است. اگر می توانید کامپیوتر را در وضعیت نرمال در محیط ویندوز روشن کنید، این راه، ساده ترین روش پیشنهادی برای روشن کردن کامپیوتر در محیط Safe mode خواهد بود.
طراحی یوتیلتی پیکربندی سیستم جهت روشن نمودن کامپیوتر در محیط mode Safe :
1. کلیه برنامه های باز شده را ببندید.
2. دکمه Start را کلیک و سپس گزینه Run را اجرا کنید. جعبه گفتگوی Run ظاهر می شود.
3. در این جعبه، عبارت msconfig را تایپ و دکمه ok را کلیک کنید.
4. یوتیلتی پیکربندی سیستم همان گونه که در شکل زیر نشان داده شده است، ظاهر می شود. گزینه Safe Boot را انتخاب و سپس گزینه ok را کلیک نمایید.
5. سپس اعلانی مبنی بر روشن کردن مجدد کامپیوتر دریافت می دارید. دکمه Restart را کلیک کنید.
کامپیوتر پس از روشن شدن مجدد، در محیط Safe mode اجرا می شود. (ممکن است این عمل دقایقی به طول انجامد.)
توجه: هنگامی که حل همه مشکلات در محیط Safe mode به اتمام رسید، این مراحل را دوباره اجرا کنید اما در گام چهارم، گزینه Enable Startup Menu را از حالت تایید خارج کنید.
توجه:
•اگر کامپیوتر شما بیش از یک سیستم عامل را اجرا می کند، باید ابتدا ویندوز XP را انتخاب کنید و سپس مراحل فوق را انجام دهید.
• طبق طبیعتی که محیط Safe mode در ویندوز XP دارد، نصب نرم افزار در این محیط، غیر ممکن است.
اجرای Safe mode در محیط تک سیستم عاملی
اگر XP تنها سیستم عامل نصب شده در کامپیوتر شماست، از این روش استفاده کنید:
1. ویندوز را راه اندازی کنید یا اگر راه اندازی شده است، گزینه Shut down را از منوی Start انتخاب کنید. سپس کامپیوتر را خاموش کنید.
2. کامپیوتر را دوباره روشن کنید. سیستم شروع به پردازش مجموعه ای از دستورالعملهای شناخته شده به نام Basic Input/Output یا BIOS می کند. چیزی که نمایش داده می شود بستگی به شرکت سازنده BIOS دارد.
بعضی از کامپیوترها نمایه Progress bar را نمایش می دهند که به کلمه BIOS اشاره می کند. در حالی که سایر سیستم ها ممکن است به روند این رویداد هیچ اشاره ای نکنند.
3. به محض اتمام کار BIOS، کلید F8 را بفشارید. این عمل را تا ظاهر شدن منوی Windows Advanced Option ادامه دهید.
توجه: اگر زودتر از موقع مقرر، شروع به فشردن دکمه F8 بنمایید، بعضی از کامپیوترها پیغامKeyboard Error را صادر می کنند. آن گاه باید دستگاه را دوباره روشن کنید.
4. با استفاده از کلیدهای جهت دار (Arrow Keys)، منوی Safe modeرا کلیک کنید.
توجه: در بعضی از کامپیوترها، این عمل ممکن است کاملاً متفاوت باشد. اگر موفق به روشن کردن کامپیوتر در حالت Safe mode نشدید، آن گاه دستورالعملهای قسمت « روش جایگزین » را پیگیری کنید.
برای شروع ویندوز در حالت Safe mode، سیستم را چند بار راه اندازی کنید
اگر XP تنها سیستم عامل نصب شده روی کامپیوتر شما نباشد، می توان از این روش استفاده کرد:
1. ویندوز را راه اندازی کنید یا اگر راه اندازی شده است، از طریق گزینه Shut down آن را خاموش کنید.
2. کامپیوتر را دوباره روشن کنید. کامپیوتر شروع به پردازش دستورالعملهای BIOS می کند. آنچه نمایش داده می شود، بستگی به شرکت سازنده BIOS دارد. بعضی از کامپیوترها نمایه Progress bar را نمایش می دهد که به کلمه BIOS اشاره می کند، در حالی که سایر سیستم ها ممکن است به روند این رویداد هیچ اشاره ای نکند.
3. زمانی که منوی نمایشگر سیستم های عامل ظاهر شد، برای انتخاب ویندوز XP از کلیدهای جهت دار استفاده نمایید.
4. دکمه ENTER را فشار دهید و سپس بسرعت شروع به فشردن دکمه F8 نمایید. منوی Windows Advanced Option فعال می شود.
5. گزینه Safe mode را کلیک نمایید.
در واقع شیوه کار این برنامه به نحوی است که به محض برقراری ارتباط ، سیستم راه دور بطور اتوماتیک Lock می شود و مادامیکه به آن مرتبط هستید هیچ شخص دیگری نمی تواند به برنامه ها ، فایلها و سایر منابع آن دسترسی داشته باشد و هنگامیکه به محل کارتان بازگردید می توانید آن را با فشار دادن کلید های CTRL+ALT+DEL از حالت Lock خارج نمائید .
از دیگر ویژگی های این برنامه امکان login در یک زمان بر روی چند سیستم می باشد - حتی در حالتی که دیگران نیز به آن سیستم Log in کرده باشند- و کاربر می تواند برنامه های آنها را بطور همزمان اجرا کند.
برای دسترسی به امکانات و اجرای این برنامه باید موارد زیر را در نظر داشته باشید :
- یک کامپیوتر که در آن ویندوز Xp Profesional نصب شده و دسترسی به محیط اینترنت و یا شبکه را دارد .
- یک کامپیوتر دیگر در منزل و یا در همان محل شرکت (که از طریق شبکه داخلی با هم مرتبط هستند) با امکان دسترسی به اینترنت ، مودم
- نام کاربری ، کلمه رمز عبور و مجوزهای مناسب
برپایی سیستم Remote Desktop :
1- به Control Panel وارد شده و سپس گزینه System را انتخاب کنید .
2- در برچسب Remote ، گزینه Allow users to connect remotely to this computer را که در پائین پنجره قرار دارد انتخاب نمائید .
3- در محیط Remote Desktop ، گزینه Select Remote Users ... را کلیک کنید .
4- در کادر محاوره ای Remote Desktop Users گزینه Add… را انتخاب نمائید.
5- در کادر محاوره ای Select Users گزینه Locations … را برای تعیین موقعیت جستجو کلیک نمائید .
6- برای تعیین نوع آبجکتها ی مورد نظرتان نیز گزینه Types… را کلیک نمائید .
7- هنکامی که نام مورد نظرتان را یافتید ان را انتخاب کرده و سپس Ok را کلیک نمائید .در این مرحله نام مورد نظر شما در لیست کاربران Remote Desktop قرار می گیرد.
در این مرحله سیستم مزبور آماده برقراری ارتباط از راه دور می باشد. بدین منظور:
1- از منوی Start گزینهPrograms و سپس گزینه Accessorise را انتخاب کرده و از قسمت Communications نیز گزینه Remote Desktop Connection را انتخاب کنید.
2- در این مرحله پنجره Remote Desktop Connection نمایان می شود .
3- گزینه Options را انتخاب کنید تا امکان تعیین گزینه های بیشتری برای تان فراهم شود.
4- از قسمت Computer و از منوی پائین افتادنی آن نام کامپیوتر مورنظر تان را انتخاب کنید .و یا گزینه browse more for… را برای دسترسی به نام کامپیوتر های دیگر انتخاب کنید .
5- در کادر های user name و password و domain به ترتیب شناسه یا نام کاربری ، رمز عبور و نام domain مربوط به شبکه را وارد کنید.
6- سپس برای برقراری ارتباط گزینه Connect را انتخاب کنید .
| |||||||||||||||||||||||||||||||
معرفی: | |
مشکل : راه حل بلوتوث : از مزایای بزرگ بلوتوث این می باشد که بی سیم ، ارزان و خودکار است. راههای دیگر جهت حل این مشکل بکارگیری سیم ها، شامل ارتباطات مادون قرمز نیز وجود دارند. مادون قرمز به امواج نوری با فرکانس پایین تر که چشمان انسان قادر به دیدن، و دریافت و تفسیر آن نیست، اشاره می نماید. چرا بلوتوث نامیده میشود؟ عملیات بلوتوث تعدادی از وسایلی که ممکن است هم اکنون از آنها استفاده می کنید از باند فرکانس رادیویی مشابه سود میبرند مانند دیده بانهای بچه های کوچک (Baby Monitors)، بازکننده های در گاراژ و نسل های جدید تلفنهای بی سیم همگی از فرکانسهای موجود در باند IMS استفاده می نمایند و اطمینان حاصل می کنند که بلوتوث و این دستگاههای دیگر با یکدیگر تداخلی ایجاد نکرده که این مسئله خود یک بخش قاطع ازپروسه طراحی بوده است. بلوتوث می تواند تا 8 وسیله یا دستگاه را بطور همزمان متصل نماید. ارتباط تمام آن دستگاهها در شعاع مشابه 10 متر (32 فوت)، ممکن است این فکر را برای شما بوجود آورد که در ارتباط آنها با یکدیگر تداخل ایجاد میشود، اما این خیلی غیرمحتمل است. بلوتوث از یک تکنیک بنام "جهش فرکانس طیف گسترده شده (Spread- Spectrum Frequency Hopping) " استفاده مینماید که عمل تداخل را برای بیش از یک دستگاه یا وسیله که بتوانند در همان فرکانس و در همان زمان عمل انتقال را با یکدیگر انجام دهد، نادر میسازد. در این تکنیک، یک وسیله از79 فرکانسی که بطور تصادفی (Randomly) انتخاب شده اند و تک می باشند در درون یک محدوده مشخص شده، استفاده خواهند نمود، و از یکی به دیگری برپایه و قاعده منظمی تغییر خواهد نمود، با این تکنیک در حالت استفاده از بلوتوث، فرستنده ها فرکانسهایشان را 600/1 مرتبه در هر ثانیه تغییر خواهند داد، که این بدین معنا می باشد که وسایل بیشتری می توانند استفاده کامل را از برش محدود شده طیف رادیویی ببرند. از آنجائیکه هر فرستنده بلوتوث از انتقال طیف گسترده پخش شده بطور خودکار بهره میبرد، این خیلی غیر محتمل است که دو فرستنده در آن واحد برروی فرکانس مشابه ای باشند. همین تکنیک، ریسک این مسئله که تلفنهای قابل حمل یا دستگاههای دیده بانی کودکان (Baby Monitors) با دستگاههای استفاده کننده از فرستنده ها و گیرنده های بلوتوث تداخل ایجاد نمایند را به حداقل میرساند، بخاطر اینکه عمر هر تداخلی بر روی یک فرکانس ویژه فقط برای یک بخش کوچکی از یک ثانیه خواهد بود. اگر زمانیکه وسایلی که برای نقل و انتقال دیتا از بلوتوث استفاده می نماینددر محدوده یکدیگر وارد شوند، یک مکالمه الکترونیکی انجام گرفته که معین نماید که آ یا آنها دیتا برای به اشتراک گذاشتن دارند؟، و یا یکی نیاز به کنترل دیگری دارد، یا خیر؟ در این مواقع نیاز نیست که کاربر یک دگمه را فشار داده یا یک فرمان بدهد -- مکالمه الکترونیکی بطور خودکار اتفاق می افتد. زمانیکه مکالمه اتفاق افتاد، وسایل -- چه آنها بخشی از یک سیستم کامپیوتر باشند، یا یک دستگاه پخش موسیقی استریو -- یک شبکه را شکل می دهند. سیستمهای بلوتوث یک شبکه شخصی (Personal Area Network – PAN ) ، یا پیکونت (Piconet ( را ایجاد می نمایند، که این شبکه ممکن است بین وسایلی که یک اتاق را پر کرده یا ممکن است فاصله بین تلفن سلولی (موبایل) در داخل کیفش بر روی کمربندتان و هدست (گوشی + میکروفون) برروی سرتان قرار گرفته، باشد. زمانی که پیکونت یا شبکه شخصی ایجاد شد، اعضاء بطور تصادفی (Random ) باعث جهش فرکانسها در هم آهنگی با یکدیگر میشوند، از اینرو آنها (اعضای شبکه) با یکدیگر تماس داشته و از پیکونت های دیگر که ممکن است در همان اتاق در حال عمل کردن باشند، محافظت می کنند وتداخلی بین آنها ایجاد نمی شود. در قسمت بعدی ما یک مثال از سیستم متصل شده از طریق بلوتوث را چک می کنیم. پیکونت ها (Piconets ) انتقال انعطاف پذیر امنیت بلوتوث | |
چه کسی موبایل دوربیندار را اختراع کرد؟
امروزه گوشیهای موبایل دوربیندار به یکی از وسایل معمول زندگی روزمره تبدیل شدهاند. با گذشت یک دهه از اختراع گوشیهای موبایل دوربیندار ، مردم توانستهاند با استفاده از آنها لحظات مهمی از زندگی شخصی یا وقایع مهم تاریخ را ثبت کنند و با به اشتراک گذاشتن آنها در سایتهای اشتراک عکسی مثل فیلیکر ، سایتهای اشتراک ویدئو مثل یوتیوب و یا در وبلاگهای شخصی خود ، آن لحظات را برای همیشه جاودانه کنند. مراسم اعدام صدام حسین را به یاد بیاورید که چگونه یک ویدئو که توسط یکی از حضار گرفته شده بود ، میلیونها تماشاگر پیدا کرد. در سال 2005 عکسهایی که مردم از بمبگذاریهای لندن گرفته بودند و در سایت فیلیکر قرار گرفته بود ، توجه رسانههای سنتی را به خود جلب کردند.
بعد از اختراع گوشیهای موبایل دوربیندار ، خریداران به جز کیفیت تماس با گوشی موبایل به عوامل دیگری هم برای خرید اهمیت میدهند. مدیر عامل شرکت موتورولا در گفتگویی گفته است که شرکتش توانسته بیش از هر شرکت تولیدکننده دوربینی ، گوشی موبایل دوربیندار بفروشد.گوشی های دوربین دار امروزی مانند نمونه جدید نوکیا N95 با دوربین 5 مگاپیکسل .
برآورد میشود که در سال 2006 ، 460 میلیون گوشی موبایل دارای دوربین فروخته شده است و تخمین زده میشود میزان فروش این گوشیها در سال 2010 به یک میلیارد دستگاه برسد. در منابع مختلف ، مخترع موبایل دوربیندار ، فیلیپ کان معرفی شده است.
بیوگرافی مختصر : فیلیپ کان در سال 1952 در فرانسه به دنیا آمد. تحصیلاتش را در ریاضیات در نیس فرانسه به پایان رساند. اما علاوه بر ریاضیات ، فیلیپ کان ، در هنرستان هنرهای زیبای سوئیس مطالعاتی در زمینه موسیقی و به خصوص فلوتزنی کلاسیک هم دارد. وی به موسیقی کلاسیک و جاز علاقه زیادی دارد و نواختن فلوت را دوست دارد. وی چندین آلبوم موسیقی هم منتشر کرده است که ترکیبی هستند از موسیقی کلاسیک و جاز. کان به قایقرانی مسابقهای هم میپردازد و رهبری یک تیم قایقرانی را هم برعهده دارد. همچنین وی یکی از حمایت کنندگان آزادی بیان به شمار میرود. کان در زمینه فعالیتهای بشردوستانه هم فعال است و یک بنگاه خیریه دارد که در زمینه ارتقای دسترسی مردم به مراقبتهای بهداشتی و آموزش فعال است.
از سال 1982 تا به حال ، کان چهار شرکت کامپیوتری تأسیس کرده است : Borland ، Starfish Software ، LightSurf Technologies ، Fullpower Technologies.
اما میرسیم به موضع اصلی این پست ، یعنی داستان اختراع گوشی موبایل دوربیندار:
ایده یکپارچهسازی گوشی دوربین با موبایل یا وسایل دیگر و مهیا کردن امکاناتی برای اشتراک عکس با دیگران ، یک چیز تازه نبود و پیش از اینکه به فکر کان برسد ، چندین کمپانی به این فکر افتاده بودند:
- در سال 1995 شرکت اپل ، وسیلهای را در نمایشگاه Macworld به نمایش گذاشته بود ، که ترکیبی از یک PDA ، دوربین و موبایل به حساب میآمد و AppleVideophone/ PDA نام داشت.
|
SMS برگرفته از حروف اول عبارت سرویس پیام کوتاه یا Short Message Service است. SMS بطور عامیانه بعنوان پیام دهی متنی و یا همینطور متن دهی به آن اشاره میشود. SMS روشی است که توسط آن پیامها میتوانند به یک تلفن موبایل یا سلولی از طریق یک تلفن موبایل یا سلولی دیگر، یک کامپیوتر که به اینترنت متصل است، یک خط زمینی عادی، یا یک وسیلهء دستی نظیر Blackberry فرستاده شوند. خصوصیات اولیه برای SMS در سال 1985 تهیه و توسعه داده شده اند، اگرچه اجرای واقعی و محبوبیت آن تقریبا" یک دهه طول کشید که بدست آیند.
پیامهای SMS میتوانند یا از یک نقطه به نقطه دیگر فرستاده شده، یا میتوانند به تمام دستگاهها در درون یک ناحیه جغرافیایی ویژه ارسال گردند. اولی بعنوان SMS-PP یا SMS-Point to Point شناخته شده، و بطور ابتدایی بین افراد تک که با یکدیگر ارتباط برقرار کرده، استفاده میگردد، در حالیکه دومی، که بعنوان SMS-CB شناخته شده است میتواند جهت پخش اعلامیه های عمومی نظیر موقعیتهای جاده ای و آب و هوا، پیامهای تبلیغاتی ویژه ناحیه، یا پیامهایی از فراهم آورنده خدمات سلولی در رابطه با مناطق پوشش دهی جدید، استفاده گردد.
بکارگیری SMS برای ارتباطات شخصی از نظر محبوبیت بسرعت در حال افزایش است. در سال 2000 کمتر از 20 بیلیون پیامهای SMS ارسال گشتند، تا سال 2004 این رقم به بیش از 500 بیلیون SMS رشد نمود. بزرگترین بازار برای SMS، آسیای جنوب شرقی میباشد، البته با اروپا در مقام بعد از آن. ایالات متحده بنظر می آید که برای سالهای اولیهء قرن 21 خودش را به کندی با آن وفق داده است، اما بنظر می آید متن دهی که در ایالات متحده از آنجائیکه فراهم آورندگان خدمات آنرا برای استفاده ساده نمودند، افزایش یابد، خصوصا" بین شبکه ها ساده تر میباشد.
با این موج از نظر محبوبیت و استفاده، خصوصا" در میان کاربران جوانتر، مختصر نویسی های جدید تهیه و توسعه داده شده اند که سریعتر از میان این رسانه ارتباط برقرار نمایند. این مختصر نویسی در روشهای زیادی استیل نوشتن چت آنلاین، حذف کردن حروف صدادار و زیادی، و جایگزین نمودن لغات و کل صداها با اعداد نماینده یا حروف تک، بازتاب مینماید. یک مثال ممکن است خواندن چیزی شبیه " how r u?" به معنای اینکه حالتان چطور است (How are you?) یا "did u c wut he asked me 2 do? 4 shme!" به معنای "Did you see what he asked me to do? For Shame!" با درنظرگیری محدودیتهایی که برای صفحه کلید کوچکتر وجود دارند، چندین کلیک برای خیلی از حروف نیاز میباشد، چنین اختصار نویسی مقادیر زیادی از زمان را برای پیامهای SMS چندگانه صرفه جویی خواهد نمود.
علاوه بر ارتباطات شخص به شخص از طریق SMS، تعدادی شوهای تلویزیونی شروع به پذیرش پیامهای متنی برای مقاصد متفاوتی نمودند. شوهایی که دارای سیستم رای گیری میباشند شروع به مجتمع کردن رای گیری از طریق SMS نموده اند که به تماشاکنندگانشان اجازه میدهند که بسادگی انتخابهایشان را با بکارگیری فقط تلفن موبایل (سلولی)شان انجام دهند. در اروپا، این ایده حتی فراتر رفته، با شوهایی که به بینندگانش اجازه میدهد که کاراکتر و حروف را بر روی صفحه با بکارگیری قابلیتهای SMS تلفن موبایل یا سلولی شان کنترل نمایند.
برخی خدمات آنلاین، بطور مثال Google، قابلیت SMS را یکپارچه نموه که برای گرفتن ساده اطلاعات از طریق تلفن موبایل (سلولی) یکنفر اجازه دهد.
برای مثال با متن دهی یا ارسال متن حاوی یک شماره ویژه، یک کاربر تلفن موبایل (سلولی) میتواند اطلاعات را که شعاع آن از هوای محلی تا نتایج ورزشی و یا اینکه در شهرشان نزدیکترین ایستگاه اتوبوس کجا میباشد را دریافت نماید. علاوه بر چنین اطلاعات ناحیه ای، خدماتی نظیر SMS گوگل (Google) میتواند در جهت بسرعت پیداکردن معنی یک لغت، تبدیل یک واحد اندازه گیری به واحد دیگر، یا جواب به سئوالات بی اهمیت، استفاده گردد.
با بکارگیری SMS، یکنفر میتواند بطور ذاتی به منابع گستردهء اطلاعاتی اینترنت با بکارگیری فقط یک تلفن موبایل (سلولی) دسترسی داشته باشد.
منبع: www.wisegeek.com
مترجم: بهرام فلاح
bahram@mobileplusme.ir